Tegenwoordig schrijf ik af en toe flash fiction: een zeer korte verhalenvorm die niet meer dan duizend woorden lang is. Heerlijk om even ‘de vingers te strekken’, je kunt in één schrijfclubavond al iets neerzetten. En soms leidt zo’n vingeroefening ineens tot een publicatie in het gerenommeerde wetenschappelijk tijdschrift Nature.
Nu moet ik niet doen alsof dit uit de lucht kwam vallen. Geïnspireerd door een lezing die de Chinese auteur Xia Jia op een klein symposium in Lyon gaf, wilde ik dolgraag een keer in Nature Futures (de fictiecolumn van Nature) gepubliceerd worden. Ik schreef Bacteriophages dan ook vanaf het begin met het tijdschrift in mijn achterhoofd, wetend dat ze graag een bepaald type verhaal en schrijfstijl willen zien.
Het zaadje voor het verhaal (dat je hier kunt lezen) werd in me geplant tijdens een trip naar Micropia, het geweldige museum over micro-organismen dat aan de Artis dierentuin in Amsterdam zit geplakt. Daar zag ik voor het eerst een render van een bacteriofaag, de fascinerend-ongrijpbare virusachtige die van specifieke bacteriën zijn prooi maakt. Dat zette mijn verbeelding aan de gang en resulteerde jaren later (zolang moet het soms gisten!) in dit stukje flash fiction.